خـیــــانــت
هــمه را از پـا می انـــدازد ...
از خــــــدا کـه قــوی تـر نـــیـستیـم ...
بـــبـیـن خــیانـت شـیـــطان بـا او چـه کــــرده اسـت ،
کــه ایـن طور بـی خـــیال هـمه ی دنـــیا شـده است .
--------------------------------
--------------------------
--------------
-----
همیشه با کسی "درد دل' کن
که دو چیز داشته باشد
یکی ""درد """
دیگری ""دل""
غیر از این باشد به تو میخندد!!!!!
برای عشق قبول کن...ولی غرورت روازدست نده♥
برای عشق گریه کن...ولی به کسی نگو♥
برای عشق مثل شمع بسوز...ولی نگذار شمع ببینه♥
برای عشق پیمان ببند...ولی پیمان نشکن♥
برای عشق جون خودتوبده...ولی جون کسی رونگیر♥
برای عشق وصال کن...ولی فرارنکن♥
برای عشق زندگی کن...ولی عاشقونه زندگی کن♥
برای عشق بمیر...ولی کسی رونکش♥
برای عشق خودت باش ولی خوب باش♥
می نشینم دوباره مو به مو مرور می کنم
من بودم دلم بود تو نبودی
من بودم دلم رفت تو امدی
تو رفتی دلم رفت من سوختم
مــــن به جـــای خـــالی اش ..
بیشتـــــر از خـــودش عــــــادت کـــردم ..
اعتــــــــرافـــ تلخیـــــــست...
فراموشم نکن...!
شاید سال های بعد
در گذر از جاده ها
بی تفاوت از کنار هم بگذریم و بگوییم:
آن غریبه
چه قدر شبیه خاطراتم بود...
دلــم رقـــص نمـــی خواهد...
هی دنـــــیا...
تمامـــــش کن!!
وگرنــه سـازت را میــشکنم اینبار...
درد،مراانتخاب کرد
من،تـو را
تـو،رفتن را
آسوده برو!دلواپس نباش
من و درد ویادت تاابدباهم هستیم
لطفـاجواب بده خدا،مسخرم نکن
نگوبعدامیفهمی نگوحکمته نگو
قسمته
چراخنجرازکسی میخوریم که روزی
اگه خارتودستمون میرفت خودش با
خنجرمیزد؟!!!
وقتی که رفتی..
ازمشرق دلهاطلوع خنده هارفت
ازدست من..ازدست ماآینده ها رفت
وقتی که رفتی...خورشید پژمرد
درذهن اندیشه های زیستن مرد در پای تقدیر.. من باصدایی ازغم واندوه لبریزم با خود سرودم... قسمت همین است قسمت همین است
اه ای خـدای مهربان
صبرمیخواهم از تو
کمکم کن... کمی خودم راپیدا کنم بدجورلای نامردمی هاگم شده ام
که مـــــــــــردی بخاطر طبیعـــی ترین نیازشـ
با دروغ به معصومی بگوید
دوستـــــــــــت دارم . . . !!...
هـمـه گفـتـند : "او" کـه رفــت ، زنـدگی کــن !
ولـــی...
کـسـی درک نـکـرد کــه "او" ...
خـود زنــدگــی ام بــود....
زندگی
ای زندگی
آرامشت را چه کسی خواهد دید
زندگی
ای زندگی
زیباییت را به کجا افکندی
شادیت سهم کدامین انسان است
سهم ما را غم و تنهایی و غربت دادی
زندگی
ای زندگی
گله ام ا زغم و تنهایی و غربت نیست
گله ام ازپیمودن راهیست بی پایان
بـــی حـــس شـــده ام از درد!
از بغـــــض!
فقـــط گـــاهــــی ، خــــط اشـــکــــــی ...
می ســـوزانـــد صـــــورتــــــم را !!!
بـــه طـــور کـــامــلــاً تلــخــــی آرومـــــم..............
ســــڪـ ـ ـــ ـ ـــوت خـطـرنـاڪــتـر از حـرفــــ هـاے نیــشـدار اســتــــ ...
ڪـســــے ڪـﮧ ســــڪــ ـ ــــ ـ ـــوت مــــے ڪـنـد
روزے حـرفــــ هـایــش را ســــرنـــوشــ ــ ــت بــﮧ شـمـا خــواهــد گــفــتــــ
کــــــــــاش
روزهــــــــــــای دلتنگی ِ مـــــــــن
مثل ِ “دوست داشتن های” تو کوتاه می شد
کــــــــــاش…
لطفا” خودت زحمت این ” بی ” را بکش بگذارش جلوی ” معرفت ”
بچسبانش تنگِ نام قشنگ خودت …
من دلم نمی آید از این کارها بکنم !
مـــهمـــ نـیــســتــــ از "بــیــرونـــ" چـــطــور بـــهــ نــظــر مــیــام
اونـــــاییــ کـــهــ "درونـــمـــ" رو مـیـبـیـنـنــ بــــرایــمـــ کــافــیــنــ
واســهــ اونــاییــکـهــ از رویـــ "ظــاهــرمــ" قــضــاوتــ مــیـکــنـنــ حــرفــیــ نــدارمـــ
هــمــونـــ "بــیــرونــ" بــمــونـنــ بــراشــونـــ بــســهــ
خیلیـــــــــــ کوچکـــــــــــ نیستمــــــــــــ
تنهــــــــــــــــا چند سالــــــــــــ از منـــــــــــــ بزگترنـــــــــــــد
غمـــــــــــــــــــــــــــ هایــم
امروز از بازار یکـــــــ بغضــــــ خوبــــــــ بخـر
نهـ مثلــــــ اینهـــا کهـ دارمــــــ
نهـ مثلــــــ اینـــــــ ها ٬
کهـ هـر روز می شکنند...
می گوینــــد لیاقتــــــــــــــــــــــ نداشتـــ
نمی دانند کــــه تو فقط
دوستمــــــــــــــــــــــ نداشتی
همیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــن!!!
بهـ انتهای بودنمـــــ رسیده امـــــ
اما
اشکــــ نمی ریزمـــــ
پنهانــــــ شده امـــــ پشتـــــ
لبخندی کهـ درد می کند
تنهایمــــ
امادلتنگـــــ آغوشی نیستمـــــ ...
خسته امــــــ ...
ولی به تکیه گاهی نمی اندیشمــــــ ...
چشمهایمـــــ ترهستند و قرمز ...
ولی رازی ندارمــــــ ...
چون مدت هاستــــــ ...
دیگر کسی را "خیلی" دوستــــــ ندارمــــــ
بــــے صــــدا کـنـــــار آتــــــش عشقـــــتـ ســــوختــــمـ... ولـــــے ندیــــدی مـــــرا...
آرامـ آرامـ در هـــــــواے بــــــارانے دلـــــم، خاکســــتر شدمـ...ولـــــے ندیــــدی مـــــرا...
صـــــداے هـــر لبــــــخنـدتــــ ، اشــکـــــ مــــرا روانـــهـ کــــرد... ولـــــے ندیــــدی مـــــرا...
صــــداے بــغضمـ ، سکــــــوتـ شهــــــر را درهــــــمـ شکـــــستــ... ولـــــے ندیــــدی مـــــرا...
از کـــــنارتـــ رد شــــدمــ... دیــــدمَتـ تــــو را...نگاهـــــتـ بــهـ او بـــــود... و تو ندیــــدے مـــــرا...
کــی بــود مــنــو صــدا کـــرد کـــی ســرنــوشــت مــنــو اشــتــبــاهــی نــوشــت
ولــی پــاکــش کــرد؛ کـــی خــلــوت خــوب مـــنــــو دزدیــــد بــــرای فــــال دلــــــش
مــثــل گــل ســــــرخ چــیــد و پــــرپـــــرش کــرد؛ مــن یــه حــس ســــاده ام بـــرای
زنـدگـی کـی گـفــت کـه بــایــد بــشـکـنـه تــا یــه جـوردیـگـه بــاورش
کـــرد؛مــیــگــن عــشـــق بـــرای عـــبـــور از جــــاده ی زنــــدگـــی مــــثـــل پـــلـــه
کــی بـــــود کــــه دســــت مــنــو اول ایــــن پــــل رهــــا کــــرد؛ کــــی بـــــود مــــنــــو
صـــدا کـــرد؛ مــــن کــــه داشـــتــــم مـــی رفــــتـــم از ایــــن کــــوچــــه ی بــــــاور
شــــمـــا؛ کـــی خــــــواســــــت بــــمـــونــــــم"دوبــــــاره مـــــنـــــو صـــــــــدا کـــــــرد"