وقتی که رفتی..
ازمشرق دلهاطلوع خنده هارفت
ازدست من..ازدست ماآینده ها رفت
وقتی که رفتی...خورشید پژمرد
درذهن اندیشه های زیستن مرد در پای تقدیر.. من باصدایی ازغم واندوه لبریزم با خود سرودم... قسمت همین است قسمت همین است
اه ای خـدای مهربان
صبرمیخواهم از تو
کمکم کن... کمی خودم راپیدا کنم بدجورلای نامردمی هاگم شده ام
هـمـه گفـتـند : "او" کـه رفــت ، زنـدگی کــن !
ولـــی...
کـسـی درک نـکـرد کــه "او" ...
خـود زنــدگــی ام بــود....

که مـــــــــــردی بخاطر طبیعـــی ترین نیازشـ
با دروغ به معصومی بگوید
دوستـــــــــــت دارم . . . !!...
زندگی
ای زندگی
آرامشت را چه کسی خواهد دید
زندگی
ای زندگی
زیباییت را به کجا افکندی
شادیت سهم کدامین انسان است
سهم ما را غم و تنهایی و غربت دادی
زندگی
ای زندگی
گله ام ا زغم و تنهایی و غربت نیست
گله ام ازپیمودن راهیست بی پایان
بـــی حـــس شـــده ام از درد!
از بغـــــض!
فقـــط گـــاهــــی ، خــــط اشـــکــــــی ...
می ســـوزانـــد صـــــورتــــــم را !!!
بـــه طـــور کـــامــلــاً تلــخــــی آرومـــــم..............
ســــڪـ ـ ـــ ـ ـــوت خـطـرنـاڪــتـر از حـرفــــ هـاے نیــشـدار اســتــــ ...
ڪـســــے ڪـﮧ ســــڪــ ـ ــــ ـ ـــوت مــــے ڪـنـد
روزے حـرفــــ هـایــش را ســــرنـــوشــ ــ ــت بــﮧ شـمـا خــواهــد گــفــتــــ
کــــــــــاش
روزهــــــــــــای دلتنگی ِ مـــــــــن
مثل ِ “دوست داشتن های” تو کوتاه می شد
کــــــــــاش…
لطفا” خودت زحمت این ” بی ” را بکش بگذارش جلوی ” معرفت ”
بچسبانش تنگِ نام قشنگ خودت …
من دلم نمی آید از این کارها بکنم !
مـــهمـــ نـیــســتــــ از "بــیــرونـــ" چـــطــور بـــهــ نــظــر مــیــام
اونـــــاییــ کـــهــ "درونـــمـــ" رو مـیـبـیـنـنــ بــــرایــمـــ کــافــیــنــ
واســهــ اونــاییــکـهــ از رویـــ "ظــاهــرمــ" قــضــاوتــ مــیـکــنـنــ حــرفــیــ نــدارمـــ
هــمــونـــ "بــیــرونــ" بــمــونـنــ بــراشــونـــ بــســهــ
خیلیـــــــــــ کوچکـــــــــــ نیستمــــــــــــ
تنهــــــــــــــــا چند سالــــــــــــ از منـــــــــــــ بزگترنـــــــــــــد
غمـــــــــــــــــــــــــــ هایــم
امروز از بازار یکـــــــ بغضــــــ خوبــــــــ بخـر
نهـ مثلــــــ اینهـــا کهـ دارمــــــ
نهـ مثلــــــ اینـــــــ ها ٬
کهـ هـر روز می شکنند...
می گوینــــد لیاقتــــــــــــــــــــــ نداشتـــ
نمی دانند کــــه تو فقط
دوستمــــــــــــــــــــــ نداشتی
همیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــن!!!
بهـ انتهای بودنمـــــ رسیده امـــــ
اما
اشکــــ نمی ریزمـــــ
پنهانــــــ شده امـــــ پشتـــــ
لبخندی کهـ درد می کند
تنهایمــــ
امادلتنگـــــ آغوشی نیستمـــــ ...
خسته امــــــ ...
ولی به تکیه گاهی نمی اندیشمــــــ ...
چشمهایمـــــ ترهستند و قرمز ...
ولی رازی ندارمــــــ ...
چون مدت هاستــــــ ...
دیگر کسی را "خیلی" دوستــــــ ندارمــــــ
بــــے صــــدا کـنـــــار آتــــــش عشقـــــتـ ســــوختــــمـ... ولـــــے ندیــــدی مـــــرا...
آرامـ آرامـ در هـــــــواے بــــــارانے دلـــــم، خاکســــتر شدمـ...ولـــــے ندیــــدی مـــــرا...
صـــــداے هـــر لبــــــخنـدتــــ ، اشــکـــــ مــــرا روانـــهـ کــــرد... ولـــــے ندیــــدی مـــــرا...
صــــداے بــغضمـ ، سکــــــوتـ شهــــــر را درهــــــمـ شکـــــستــ... ولـــــے ندیــــدی مـــــرا...
از کـــــنارتـــ رد شــــدمــ... دیــــدمَتـ تــــو را...نگاهـــــتـ بــهـ او بـــــود... و تو ندیــــدے مـــــرا...
کــی بــود مــنــو صــدا کـــرد کـــی ســرنــوشــت مــنــو اشــتــبــاهــی نــوشــت
ولــی پــاکــش کــرد؛ کـــی خــلــوت خــوب مـــنــــو دزدیــــد بــــرای فــــال دلــــــش
مــثــل گــل ســــــرخ چــیــد و پــــرپـــــرش کــرد؛ مــن یــه حــس ســــاده ام بـــرای
زنـدگـی کـی گـفــت کـه بــایــد بــشـکـنـه تــا یــه جـوردیـگـه بــاورش
کـــرد؛مــیــگــن عــشـــق بـــرای عـــبـــور از جــــاده ی زنــــدگـــی مــــثـــل پـــلـــه
کــی بـــــود کــــه دســــت مــنــو اول ایــــن پــــل رهــــا کــــرد؛ کــــی بـــــود مــــنــــو
صـــدا کـــرد؛ مــــن کــــه داشـــتــــم مـــی رفــــتـــم از ایــــن کــــوچــــه ی بــــــاور
شــــمـــا؛ کـــی خــــــواســــــت بــــمـــونــــــم"دوبــــــاره مـــــنـــــو صـــــــــدا کـــــــرد"
درتنهایی به خـود بیامـوزکه
تنها؛تنهایی
است که آموزندترازهرجمعی است
نشسته ام روی نیمکت چوبی انتظار کنار جاده پاییز؛
تا این جا با من آمدی باد وزید وگفتی بمان تا برگردم و من ماندم تا تو برگردی
تنهایی لحظه هایم را پرپر میکنم تا بیایی...می دانم که می آیی ولی تنهایم و از تنهایی
میترسم ،کاش باد نمی وزید و تو نمی رفتی...روی نیمکت چوبی انتظار کنار جاده پاییز نشسته ام
و به حرکت برگها نگاه می کنم . فقط نگاه میکنم وبه این می اندیشم که گفـــت
" بــــــــمـــــان تـــــا مـــــــن بــــرگـــــردم ...
جـــدایـــــ ـی خـــراشـ ـی اســت كـه تــا ابــد بــر صــورت
احســ ـاس مـی مــانــد ـ ـ ـ
بـــاورت بــشــود یـــا نــه !؟
روزی می رسد
که دلــت بــرای هــیــچ کــس
بــه انــدازه مــنـــ تــنــگ نــخــواهــد شــد.
بــرای نــگـــاه کــردنـــم ، اذیــت کــردنــم , مــهــربــانــیــم , صــداقــتـــم …
بــرای تــمــام لـحــظاتى که در کنارم داشتی …
روزی خواهد رسید که در حسرت تکرار دوباره مــــــنـــ خواهی بود …
می دانم روزی که نباشم هیچکس تــکرار مــنـــ نــخــواهــد شـــد....
خـــســـتــــه ام از ایـــن زنـــدان کـــه نـــامـــش زنـــدگـــیـــســـت ؛
پـــس قـــشـــنـــگـــی هـــای دنـــیـــا دســـت کـــیـــســـت ؛
بـــاخـــتــم بـــا عـــشـــق امـــا بـــاخـــتـــن تــقـــدیـــر نـــیـــســـت؛
ســـاخــتــم بــا درد تـــنــهــایــی مــگــر تـــقــریــرچــیـــســت؟